زنان روستايي که نيمي از جمعيت ساكن روستاها را تشکيل مي دهند، نقش عمده اي در فعاليت هاي اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و مديريتي بعهده دارند. فعاليت هاي توليدي آنان نقش مؤثري در افزايش درآمد، رفاه و آسايش خانوار روستايي دارند که پيامد آن بهبود وضعيت تغذيه، بهداشت، جلوگيري از مهاجرت بي رويه، افزايش سواد و ارتقاي منزلت اجتماعي خانوار روستايي است. با وجود روشن بودن نقش سازنده زنان در توليد و اقتصاد روستا و كشور ، آنان از پايگاه اقتصادي اجتماعي مناسبي برخوردار نبوده و با چالش هاي فراواني روبرويند. براي رسيدن به توسعه پايدار روستايي، توجه به زنان از سال 1990 اهميت ويژه­اي پيدا کرد و به عنوان عامل کليدي توسعه پايدار مطرح شد و سياست توانمندسازي زنان، توسط خانم « سارا لانگوي»، کارشناس توسعه زيمباوه ، مطرح و همچنين مجمع عمومي سازمان ملل در راستاي کمک به زنان روستايي جهت رهايي از فقر و بهبود وضعيت اقتصادي اجتماعي آنان، 15 اکتبر ۲۰۰۷، را به عنوان روز جهاني زنان روستايي اعلام کرد. که از سال بعد ، در اين روز کشورهاي مختلف همه ساله نشست­ها و کنفرانس هايي برگزار مي نمايند. نهاد زنان ملل متحد هم از سال 2012، برنامه‌هايي با سازمان برنامه جهاني غذا و کشاورزي براي توانمندسازي زنان روستايي فقير اجرا مي کند.

درايران هم با وجود آن که عمدتا از دهه 1370، طرح هاي تحقيقاتي، پژوهش ها و اقدامات نسبتا قابل توجهي توسط محققان دانشگاهي، مسئولين وکارشناسان دفاتر مختلف امور زنان و خانوادۀ سازمان­هاي دولتي و غير دولتي براي بهبود وضعيت زنان روستايي انجام گرفته ، ولي هنوز انان با چالش ها و مشکلات متعددي روبريند و از بي عدالتي هاي جنسيتي وکاستي هاي زيادي رنج مي برند. به همين دليل دانشگاه فردوسي مشهد با مشارکت انجمن علمي جغرافيا و برنامه ريزي روستايي ايران، تصميم گرفت، همزمان با برگزاري «روز بين المللي زن روستايي» (15 اکتبر) ، همايشي ملي با عنوان «زن و توسعه پايدار روستايي» برگزار کند . اميد است اين گرد همايي علمي بتواند راهکارهاي عملي مناسبي جهت توانمند سازي و کاهش موانع فراروي فعاليت هاي زنان روستايي بينديشد و ارائه کند.

خديجه بوزرجمهري

دبير همايش زن و توسعه پايدار روستايي